امروز سالگرد ازدواجمه

و من خوابگاهم

البته خیلی هم نارحت نیستم

شاید عادت کردم به نارحت نشدن از نبودن. از دیده نشدن و مهم نبودن

همسر دیشب زنگ زد مطمین بودم بادش نیست ولی خب یادش بود. یعنی یادش نبود؛ مامانش بهش یادآوری کرده بود

حس جالبی ندارم

نه از اینکه امروز چه چه روزیه

و نه از اینکه امروز چه کارهایی باید انجام بدم. مثل یه خر باید بخونم...

حالم از درس خودندن بهم میخوره و از پایاننامه و از سمینار و از اساتید و از زحماتی ک بعدش چیزی نیست....

.............

کاش من کسی دیگر بودم ،و تو نیز.....